หัวใจ ความรัก คนรัก และคนที่ไม่รัก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ดูเหมือนนอกเหนือจากความคิดของสมอง บางครั้งคิดได้แต่ก็ทำไม่ได้ บางอย่างคิดไม่ได้แต่ทำได้ เพราะสมองกับหัวใจมักจะสั่งงานไม่สอดคล้องซึ่งกันและกันในเ

หัวใจ ความรัก คนรัก และคนที่ไม่รัก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ดูเหมือนนอกเหนือจากความคิดของสมอง บางครั้งคิดได้แต่ก็ทำไม่ได้ บางอย่างคิดไม่ได้แต่ทำได้ เพราะสมองกับหัวใจมักจะสั่งงานไม่สอดคล้องซึ่งกันและกันในเรื่องของหัวใจ ซึ่งทำให้เรื่องของหัวใจนั้นเกินคาดหวังแต่ก็ยังคงไว้ซึ่งความหวังทุกประการ

การที่ใครคนหนึ่งได้ก้าวเข้ามา..ในชีวิต
จากหัวใจที่เคย...ว่างเปล่า
จากเรื่องราว...ที่ไม่เคยเปลื่ยนแปลง
จากชีวิตประจำวัน...ที่ซ้ำซาก
จากวันหยุดที่เป็นได้แค่เพียง...วันหยุด
จากความทุกข์ที่ใจ..ไม่เคยมีใคร
จากจานข้าวที่เคยมีเพียง..หนึ่งใบ
จากเพลงไพเราะที่เคยฟัง...กลับฟังได้เข้าใจและลึกซึ้ง
จากตารางชีวิตที่เคยขีดเอง...กลับมีคนเขียนให้
จากที่เคยเดินคนเดียว..กลับมีคนคอยดูแล
และจากหัวใจที่เคยใช้เพียงหายใจ กลับมีความหมายและคุณค่าอย่างสมบูรณ์ เมื่อเขาคนนั้นก้าวเข้ามาพร้อมกับคำว่า...รัก

ซึ่งเมื่อแต่ก่อนหัวใจยังว่างเปล่ายังคลุมครือและ คำตอบในหัวใจก็ยังไม่ชัดเจน แต่เมื่อความรักเข้ามาทักทายถึงได้รู้ว่า ทุกๆคำตอบนั้น มีคำตอบแล้วซึ่งความหมาย และในแต่ละคนก็มีมากน้อยไม่เท่ากัน

ซึ่งความรักที่เจ็บปวดนั้น..คือรักที่ไม่สมหวัง
คือรักที่เคย..มี
คือหัวใจ..ที่เคยใช้
คือลมหายใจ..อันเดียวกัน
คือความฝันที่..ไม่มีจริง
คือสองเรากับเงาอำลา และ เป็นดั่ง...ใจเธอกอดใคร

ความรักดูเหมือนจะเปลื่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ไม่มีความแน่นอนในวันเวลา ซึ่งความรักก็ไม่เคยให้ใครสมหวังเกินครึ่งในรักที่มี

รักอาจจะเป็นความเจ็บ..ในบางที
เป็นความสุข...ในบางครั้ง
เป็นความเหงา..ที่ไม่ได้รับเชิญ
เป็นได้ทุกๆอย่าง และก็ย่อมเปลื่ยนแปลง..ได้ทุกๆสิ่ง
ซึ่งสิ่งเดียวที่ความรักมอบให้และแน่นอนคือ ความหวานปนความเจ็บ ยิ่งอยากถวิลหาความหวานมากเท่าไร ก็ยิ่งถล้ำลึกลงไปในความเจ็บปวด จนยากที่จะถอนตัวในบางคน

ซึ่งการเดินทางในรักนั้น..
บางคนก็ยอมแพ้ให้กับ..วันเวลา
บางคนก็ยอมแพ้ให้กับ..ความรักที่มี
บางคนก็ยอมเป็นได้แค่..คนที่เคยรัก
บางคนก็ยอมแม้กระทั่งกอดที่เคยอบอุ่นนั้นตอนนี้เป็นได้แค่เพียง..กอดที่ไร้ไออุ่น
และในบางคนอาจจะจากรักไปด้วยความยินดีกับหัวใจที่ไม่ใช่..ของตน

ซึ่งการที่เราจะรักใครสักคน อาจจะไม่สำคัญที่อ้อมกอดนั้นยังมีไออุ่นหรือไม่ เพราะบางที บางอย่างในความรัก บางครั้งก็เอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้ เหมาะเอาไว้แค่เพียงเก็บไว้ในใจและชื่นชมอยู่ห่างๆ เมื่อหัวใจที่เคยมีวันนี้คงเป็นได้แค่เพียง..ความว่างเปล่าดั่งเดิม

สุดท้ายน้ำตาก็คงเป็นแค่เพียงทางผ่านของความรู้สึก กอดที่เคยมีคงเป็นได้แค่เพียงกอดกับความเดียวดาย และ...ใจเธอกอดใคร..คือความเย็นยะเยือกที่คงหลงเหลือทิ้งไว้..ให้กับใคร...อีกคน

“อ้อมกอดที่ไร้ไออุ่น อาจนำมาซึ่งความว่างเปล่าในใจ..ของคนสองคน”

หนึ่งในบันทึกรัก ณ. ปลายฟ้า

กวี บทเก่า