ความรัก คือ..ความเข้าใจ..+..ความห่วงใย..และสุดท้ายคือความซื่อสัตย์..
หากคิดจะมีความรัก..
ต้องอย่ากลัวที่จะผิดหวัง..
และจงอย่าคาดหวังกับความรักมากเกินไป..
หากเราคาดหวัดหวังมากเกินไป..
อาจเป็นการกดดันคนรักของเราก็ได้..
และเราไม่ควรที่จะวิ่งตามความรัก..
แต่จงอดทนกับการรอคอยให้ความรักวิ่งมาหาเรา..
ความรักอาจเป็นสิ่งสวยงาม..ล้ำค่า..แต่ในอีกทางหนึ่งความรักก็อาจจะเป็นเหมือนไฟที่เผาผลาญให้เราเจ็บปวดได้..
แต่ก็มีหลายคนที่ยินยอมจะกระโดดเข้าไปในกองไฟถึงจะรู้ว่ามันร้อนก็ตาม..
เราไม่ควรให้ความรักของเราเหมือนกับไฟ..
แต่ควรให้ความรักเราเป็นเหมือนน้ำมากกว่า..
เพราะน้ำเย็นสบาย..และชุ่มชื่นหัวใจ..
การที่เรา2คนตกลงมารักกันแล้วก็เหมือนกับการที่เราได้เข้าไปศึกษาคนอีกคนที่เราและเขาอาจไม่เคยรู้จักมาก่อน..เพราะฉนันเราควรจะใช้ความอดทนและรอคอย..
แต่ควรมีความเชื่อใจ..+..ความใว้ใจ..และสุดท้ายคือความซื่อสัตย์..หากแต่เมื่อไหร่ที่คุณเหนื่อย..
หรือท้อแท้..นั่นแปรว่าคุณยังไม่พร้อมที่จะรักคนอื่นมากไปกว่าการที่คุณรักตัวเอง..
จงคิดก่อนที่จะรัก..
แต่อย่ารักโดยที่ไม่คิด..
เพราะถ้าคุณรักใครโดยที่ไม่คิด..
สุดท้ายความรักนั้น..มันอาจทำให้คุณเจ็บปวด..
และอย่ารักใครเพียงเพราะอยากรัก..
แต่จงรักเพราะมันใจในตัวคุณและมั่นใจในความรักของเขา..
และตัวเขาด้วย..
และอย่าใครเพราะความเหงา..
หรือรักใครเพราะความสงสาร..
เพราะความรักนั้นอาจทำให้เราและเขาเจ็บด้วยกันทั้งสองฝ่ายเพราะมันอาจเป็นรักที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและอาจจบลงได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน..
และถ้าความรักรักทำให้ทำให้คุณเหนื่อย..
นั่นเป็นเพราะคุณ..วิ่งตามมันอยู่คุณลองหยุดวิ่งตามหรือวิ่งหนี..
คุณลองทำในสิ่งที่คุณอยากทำ..แล้วคุณจะรู้บางทีคุณอาจจะรู้ว่าคุณคาดหวังกับความรักของคุณ..และคนรักของคุณ..ลองสักครั้งวด้วยการหันหน้ามาคุยกัน..ลองสักครั้งที่ฟังในสิ่งที่เค้าต้องการ..ฟังด้วยใจไม่ใช่ด้วยหูที่เราใช้กันแต่จงใช้ใจในการฟังของคุณ..แล้ว..คุณจะรู้ว่าความรักมันมีแนวทางของมันเอง
